"El enigma de la habitación 622", de Jöel Dicker (2020)

A última novela de Jöel Dicker, “El enigma de la habitación 622”, é unha homenaxe ao seu editor Bernard de Fallois. Ambientada en Suiza, presenta enredos, situacións e diálogos pouco realistas que restan credibilidade a unha trama que engancha de principio a fin.

Contido Ver

O escritor prodixio das letras suizas, Jöel Dicker, regresou en 2020 cun novo libro no que lembra ao que fora editor seu desde a súa eclosión aló polo ano 2012. O falecemento de Bernard de Fallois en 2018 afectou a Dicker de tal xeito que lle adicou a súa seguinte novela. Os pasaxes nos que lembra ao editor que o descubriu intercálanse coa súa investigación -incorporándose él a sí mesmo coma unha personaxe máis na narración- sobre o enigma da habitación 622 do suizo Palace de Verbier.

Unha historia un tanto enrevesada e en ocasións pouco crible, pero que acaba enganchando ao lector gracias a dous grandes interrogantes que se manteñen case ata o final: a identidade do falecido e a identidade do asasino.

A trama principal transcorre en dúas liñas temporais: fai quince anos, cando se produce o asasinato na habitación 622 que da pé á novela, e quince anos atrás, cando os seus protagonistas se coñecen e inician unha serie de accións que derivarán no citado enigma. Estas dúas liñas temporais están protagonizadas por un trío amoroso formado por un banqueiro, Macaire Ebezner, unha aspirante a aristócrata rusa, Anastasia von Lacht e un botóns reconvertido en banqueiro de éxito, Lev Levovitch.

A estas dúas referencias temporais súmase unha terceira, na actualidade. É nesta cando se introduce o propio autor como unha personaxe, acompañada da impulsiva Scarlett Leonas, quen lidera a investigación e dialoga co alter ego do propio Dicker. Ambos alóxanse no Palace de Verbier e guían a narración da trama principal e maila homenaxe a Bernard de Fallois.

Problemas da novela

“El enigma de la habitación 622” resulta ser máis ben unha historia amorosa e unha loita de poderes entre os dous pretendentes de Anastasia, ambos banqueiros ambiciosos. O problema é que as situacións que plantexa son moi pouco cribles, os diálogos artificiais e as personaxes cambian de criterio e parecer en cuestión de páxinas con argumentos moi sinxelos, ás veces incluso infantís.

Semella que a principal intención de Jöel Dicker era rendir unha sentida homenaxe ao seu editor, sen dúbida as partes máis reais e cribles da novela, e a trama simplemente derivou nunha historia amorosa que se desvela a contagotas, facendo que por momento a lectura se faga lenta e repetitiva. Con todo, ao mesmo tempo, o lector non pode deixar de seguir devorando páxinas.

Cara ó final da novela, o ritmo aumenta e as pezas das tramas temporais encaixan con precisión, revelando un par de xiros na historia que recordan ao Dicker da obra que o lanzou á palestra literaria, “La verdad sobre el caso Harry Quebert”. A narración vólvese vertixinoso na parte final e atrapa ao lector coas revelacións dos distintos protagonistas. Nalgunhas ocasións hai certas reminiscencias das obras detectivescas de Agatha Christie: un grupo de sospeitosos, un único lugar onde ocorre un crime (mansión, hotel, etc.), mentiras e segredos do pasado que saen á luz…

Unha boa reflexión final

Pese ás miñas críticas a algúns dos aspectos mencionados da novela, a súa lectura resultoume moi entretida. Entre tanto enredo, a maestría de Jöel Dicker para facer encaixar todas as pezas é destacable. Isto é algo que xa se aprecia desde “La verdad sobre el caso Harry Quebert”, onde a trama está moito máis lograda que en “El enigma de la habitación 622”.

Outro dos aspectos máis destacados de “El enigma de la habitación 622” é a reflexión final que nos regala Jöel Dicker, que che deixa cun bo sabor de boca ao pechar a novela:

“La vida es una novela que ya sabemos cómo termina: al final el protagonista muere. Así que lo más importante no es cómo acaba nuestra historia, sino cómo vamos a llenar las páginas. Pues la vida, igual que una novela, tiene que ser una aventura. Y las aventuras son las vacaciones de la vida”.

Se che gustou esta reseña, podes atopar máis aquí.

FICHA TÉCNICA

Título