Son jóvenes y están preparados. Tienen entre 23 y 34 años y comparten una cosa en común: viven y trabajan en Alemania. Son doce, y aunque no predican ningún evangelio, sí forman parte del grupo de…
“Nuestro país nos pone trabas, pero nosotros no nos las ponemos”
O ano que vivín entre bárbaros
O 28 de maio cumprín un ano por terras alemanas. Tirando de tópicos, o tempo pasa moi rápido, pero o certo é que este primeiro ano en Dresden deu moito de sí. De saber dicir “hola…
DiegoGrazas a ti Manolo por lerme e por animarte a comentar, así da gusto! A verdade é que en mate...
- J.manuel López Tuñas
Grazas Diego por tan interesante crónica. E dospois aquí din que temos estado de benestar. Q...
¡Os alemáns son coma nenos!
A celebración da Pascua en Alemania fíxome retroceder aos anos do ensino primario, cando os nosos mestres nos ensinaban a preparar e respetar as celebracións e tradicións de cada festividade. E é que os alemáns viven…
- Pablo
Como sempre un pracer!...
O Correo Galego, 23 de febreiro
O pasado sábado 23 de febreiro, o compañeiro do Correo Galego, Fernando Franjo adicoume unha reportaxe na sección “Os outros peregrinos” do citado xornal, na que conta un pouquiño a miña integración a Dresde e á…
Atención: ¡cliente!
Xa que estivemos en tempos de Entroido aproveito poñer a careta de sociólogo no blog e facer un modesto retrato das diferencias que fun atopando entre o carácter latino e o carácter xermano, ás veces rachando…
Xa é Nadal, ¡no corte alemán!
A Navidade chegou a Alemania. Aquí, coma no Corte Inglés, faino antes que no resto do mundo. Desde principios de novembro a xente xa comeza a falar do glühwein, os Christollen, os mercados de Nadal, a…
As horas extra da “xeneración perdida” (parte II)
Esta entrada é a continuación da primera parte, que podes ler aquí. Nela, comecei a falar do diferente tratamento que teñen as horas extra en Alemania e en España, partindo da miña experiencia laboral nos dous…
As horas extra da “xeneración perdida” (parte I)
Onte no traballo mandáronme pa casa unha hora antes. Sí, sí, o meu turno acababa ás 6 e ás 5 dixéronme que si quería ir para casa que non había problema. Eu, sorprendido, dixen que aínda…
- As horas extra da “xeneración perdida” (parte II) | O Xornalismo está nos Bares
[...] entrada é a continuación da primera parte, que podes ler aquí. Nela, comecei a falar d...
